Przepowiednie Maryi o losach Polski
Ewa J. P. Storożyńska, ks. dr Józef Maria Bartnik
Rok 1943. Matka Boża ukazuje się Bronisławie Kuczewskiej, by na piętnaście miesięcy przed wybuchem Powstania Warszawskiego wskazać Polakom sposób na uniknięcie tragedii. Słowa Bogurodzicy nie znajdują zrozumienia…
Rok 1980. Bogurodzica podejmuje próbę uchronienia Polski od wprowadzenia stanu wojennego. Przekazuje Polakom prośbę związaną z zapowiedzią wielkiego cudu, który ma przynieść wyzwolenie Polski spod jarzma komunizmu i zapobiec wojnie domowej. Jednak prośba Maryi nie zostaje spełniona…
Książka przedstawia historie objawień Bronisławy Kuczewskiej – warszawskiej mistyczki i wizjonerki, której ukazywała się Maryja, przynosząc orędzie przestrogi i nadziei dla Polaków. Autorzy prezentują niezwykłe, nadprzyrodzone zjawiska obecne w życiu Bronisławy: świadectwa uzdrowień i nawróceń, dar proroctwa i potężnej modlitwy wstawienniczej oraz nadzwyczajny dar lewitacji.
Matka Boża Łaskawa a Cud nad Wisłą
Ewa J. P. Storożyńska, ks. dr Józef Maria Bartnik
Na znanym obrazie Jerzego Kossaka Cud nad Wisłą, ponad żołnierzami polskiego wojska broniącego przyczółków Warszawy przed bolszewicką nawałą, jaśnieje postać Matki Boskiej. To nie żaden przypadek ani licencia poetica. Maryja faktycznie zjawiła się wówczas, by obronić ledwie powstałą po okresie rozbiorów Polskę przed kolejną niewolą, by uchronić tę ziemię przed antychrześcijańską ideologią.
Fakt Jej zjawienia, który przetrwał przede wszystkim w pamięci ludu, oficjalnie był jednak przez dziesięciolecia pomijany milczeniem – niewygodny zarówno dla części polskich polityków, widzących w tym możliwość osłabienia w opinii publicznej znaczenia odniesionego zwycięstwa, jak i dla rządzących po drugiej wojnie światowej w Polsce komunistów, dla których wojna 1920 roku była niepowetowaną klęską.
Fragment ksiązki
Matka Boża Zwycięska. Cuda Maryi w historii Polski.
Ewa J. P. Storożyńska, ks. dr Józef Maria Bartnik
Wiedeń, Rok 1683
Jak pamiętamy Turkom nie udało się opanować Europy środkowej w pamiętnym roku 1571, roku pogromu pod Lepando. Niemniej na południowym wschodzie kontynentu utrwalił się ich stan posiadania. Grecja, Albania, Rumunia, część Ukrainy, Serbia, Chorwacja i Bośnia od przeszło czterystu lat pozostawały pod tureckim panowaniem. Najkrócej Węgry - zaledwie od stu pięćdziesięciu lat.
Te zdobycze nie wystarczały już wyznawcom Allacha. W sto dwanaście lat po klęsce pod Lapando są dość silni by ruszać na ostateczny, całkowity podbój Europy.
Tym razem drogą lądową.
Jest rok 1683. Kilkaset tysięcy Turków wyrusza z Belgradu przeciwko Austrii. Mordując ludność chrześcijańską, paląc i niszcząc wszystko na drodze, ciągną na Wiede . Są absolutnie pewni podboju - ich wielka armia dysponuje bagatela setkami armat!
Wielki Wezyr Kara Mustafa zapowiada, że doliną Dunaju dotrze do środka Europy i utworzy kolejny kalifat - kalifat europejski. Nie są to bynajmniej czcze pogróżki.
Zagrożona jest nie tylko Austria, lecz cała chrześcijańska Europa.
